7 Haziran 2010 Pazartesi

adım adım zafere


üstümden ağır bir yük kalkmışcasına hafifim şimdi.Zifirî'yi msnimden,feysimden,telefon rehberimden silebildim...Ve yakında inşaallah ruhumdan ,kalbimden ve aklımdan da sileceğim.Onu gördükçe belki daha da zorlaştırıyorum her şeyi diyerek bi anda bi çırpıda siliverdim.Şaşırmıştır eminim..Açıklama yapma ihtiyacı bile duymadım.ne diyebilirdim ki zaten.Ona dair söylenecek tüm sözlerim tükendi çünkü..Hayırlı uğurlu olsun blog =) Umarım artık daha güzelleşir her şey ..Yepyeni bi sayfa açmak gibi bir şey belkide bu..Yeni beyaz bir sayfa,aydınlık ve zifirî karanlıklardan uzak...

6 Haziran 2010 Pazar

Mantıksal


Canım çok yanıyor blog.İçimden bir şey koparıyorlar sanki.Bitsin istiyorum artık bu keşmekeş.Bitsin ki unutayım seni ne kadar sevdiğimi.Gözümün önünde seni bir başkasıyla görme işkencesinden kurtulayım artık ! Bu ben değilim.Bu kadar aciz ve gurursuz olmamalıydım bir aşkın pençesinde...Kendime gelmeliyim.Bir parça mantık gerekli bana.Duygusal ve melankolik moddan çıkıp mantıksal adımlar atmalıyım.Evet yapmalıyım bunu...

5 Haziran 2010 Cumartesi

karışık


''Şimdi beklentisine küsmüş çocuklar gibi,kazınmıyor bakışlarım duvarlardan.Tek başıma saklambaç oynuyorum bulunmaz bir hiçlikte...Ebe de ben sobe de...Kahraman Tazeoğlu ''



SELAM blog..Bu akşam biraz daha iyiyim.İçimde bir sükûnet hali var sanki.Bugün aniden kapı çaldı.Çok sevdiğim bir dostum beni görmeye gelmiş, sürpriz yapmış.Nasıl sevindim anlatamam.


Bugün Zifirî'yi hiç görmedim.Bazı şeyleri kabullenmeye başlıyorum galiba.Yarın benim için güzel bir gün olacak inşaallah.''Gitme yoksa atlarım en yakın köprüden '' modundan çıktım sanırım =) Yaklaşık 6 günlük eve kapanma süresinin sonunda yarın biricik dostumla çılgınlar gibi gezeceğiz =) İnsanın sana değer veren,seni önemseyen dostlarının olması çok güzel bir şey..


Henüz seneye kalabileceğim bir ev bulabilmiş değilim.Onun kaygısı da yiyip bitiriyor beni.Ortada kalmazsam iyidir...

mazinin tozlu sayfaları


3 yıl önceydi.Bi adam vardı hayatımda...Benden 5 yaş büyüktü ama abi derdim ben ona... Çok sevdiğim saydığım biriydi.Benden yaşça büyük olmasına rağmen beni anlayabilen tek insandı o dönemlerde...Ona karşı hep bi abi gibi bi dost gibi duygularla yaklaştım.Ve bi gün O bana karşı olan duygularından bahsetti.Şaşırdım,yıkıldım,paramparça oldum.Çünkü hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı artık.Uzun uzun dertleştiğimiz günler geride kalmıştı.O benim sırdaşımdı,abimdi,dostumdu..Gerçekten inanıyordum sevgisine bana verdiği değere.Kim bilir belki onu seçseydim çok mutlu olabilirdim.Ama insanoğlu işte hep zoru sever ,imkansızı sever.Onu hiçbir zaman bir sevgili gibi düşünmemiştim ,düşünemezdim de.O benim iyi kalpli ,şefkatli abimdi..Eskisi gibi olabilmeyi denedik ama hiçbir zaman düzelemedi bazı şeyler..Ve sonunda bir daha görüşmeme kararı aldık.Bazı şeyler rahatça dile getirilemiyordu artık aramızda.Ona karşı nasıl davranacağımı bilememenin kaygısı çok yıpratmıştı beni.Onu hiçbir zaman üzmek istemedim..Bu 3 sene içinde muhtelif zamanlarda hatırıma düşmüştü.Acaba ne yapıyo ,iyi midir diye merak etmişliğim olmuştu ama hiç görüşmemiştik...


Ve dün bir telefon geldi.Tanımadığım bir numara ...Açtım ..Tanıdık bir ses sanki.İlk başta yok benzettim galiba ,O olamaz dedim.Oymuş ....Düşünsene aradan 3 sene geçmiş..Merak etmiş beni..Garip oldum sesini duyunca.Hiç değişmemiş ses tonu,hala babacan ,şefkatli ve sıcak...Zaten hep susmakla geçti telefon konuşmamız.Bunca zaman sonra niye aradığını soramadım..Umarım aramaz bir daha...

nev-ruz

Yepyeni bir gün var önümde.Bugünü diğerlerinden farklı kılan ne olacak? Hiçbir şey...Bugün de sürekli odamda oturacağım.Arada bir diğer odalarda gezineceğim.Bol bol seni düşüneceğim,sonra 'napıyorum ben ya' diyip kendime kızacağım...Değişen hiçbir şey olmayacak yani.Bilmiyorum sana olan duygularım ne derece kuvvetli ? Adını koyamadığım tarifsiz bir şey bu.İlk defa başıma geldi böylesi.Çözümü ,çaresi nedir bilmek isterdim.Her şeye ilaç olan zaman buna da derman olur mu acaba?

4 Haziran 2010 Cuma

şaka gibi

İçimdekileri söylesem bir bir yüzüne.Durup sadece dinlersin...Belki ufak bir tebessüm ve ardından teselli edici cümleler...Belki de inanmazsın.Yok canım daha neler dersin.İmkansız gelir,şaka gelir söylediklerim...

Zifirî düşler

Öyle bi sızı ki bu içimdeki.Şu an ismine bakıyorum.Orada msn listemde öylece duruyor.Elim klavyeye gidiyor ,bir şeyler yazsam mı diye düşünüp duruyorum.Sen de yazmıyorsun.Yazmassın ki zaten.Ben de yazamam.Bu sükûtu bozacak bir vuslat dileğim.Ne garip bi haldir ki bu saatlerdir senden tek bir kelime beklemek...

İçimdekileri anlatacak tek bir kişi bile yok biliyor musun blog.Yani beni anlayacak bir kişi.Arkadaşım,dostum,kankam yok mu .var tabiki ..Ama 'O' öyle özel ki benim için,kimselere anlatmaya kıyamıyorum sanki.Kimseler anlamazmış gibi geliyor.Sahi O'nu özel kılan neydi benim için?

en iyisi uyumak.uykunun kollarına teslim olmak,rüyaların zifirîliğinde boğulmak hıçkırıklara.İyi gecer Zifirî Düş'üm ...

girizgâh..

Merhaba blog..Zor bi anımda,kimseye bir şey anlatamamanın verdiği sıkıntıyla buldum seni.Nette gezinirken hep rastlardım kişisel bloglara.Bir nevi günce işte.Yalnız benim güncem pek renkli değil.Çoğu zaman karanlık .Kalbimin zifirîliği yansımış kalemime de.Hep karamsar söylemler çıkar benden.Kimsenin okuyup okumaması önemli değil benim için.Bana karşılık veremeyeceğini biliyorum ama yine de sana içimi dökeceğim blog..Hoş gelmişimdir umarım =)